Uit de beginjaren van EHC. 19 juni 1966. Chevremont-EHC. EHC doelman Kersten hoeft niet in te grijpen. Stopper H. Crijns kopt de bal weg voordat de Chevremont spitsen Jager (links)en Quaedvlieg gevaarlijk kunnen worden. De wedstrijd eindigde in 1-1. Hierdoor werd Chevremont kampioen en handhaafde EHC zich in de eerste klasse F.
Mijn Limburgs sporthart bloedt. De Hoensbroekse voetbalclub EHC, Emma Hoensbroek Combinatie, is niet meer. De vereniging, decennialang de hoogst spelende amateur voetbalclub van de Oude Mijnstreek/Parkstad, is failliet verklaard en per direct uit de competitie genomen. Vandaag was dit pijnlijk zichtbaar in de krant. In de ranglijst van klasse 1F staat EHC helemaal onderaan met enkel nullen als cijfers.
Zoals de naam al aangeeft is EHC ontstaan uit een fusie van twee oudere Hoensbroekse voetbalclubs: Sportclub Emma, op 27 september 1917 opgericht als Sportvereniging Emma, en de drie jaar later in het leven geroepen Sportvereniging Hoensbroek.
De jaren na de Tweede Wereldoorlog zijn voor veel sportverenigingen vooral financieel moeilijk. In de voetbalwereld is er bovendien onrust door de discussie over professionalisering van de sport. In 1955 voeren beide Hoensbroekse voetbalclubs vanaf maart dan ook gesprekken over een eventueel samengaan. Burgemeester Martin leidt het overleg.
Begin augustus lijkt alles rond. De ledenvergaderingen van beide clubs stemmen met een grote meerderheid in en ook de onderhandelaars uit beide kampen hebben overeenstemming. Opvallend is dat zowel Sportclub Emma’s voorzitter en vicevoorzitter, de heren dr. J. Berkhout en W. Crijns kort daarop hun functies neerleggen en bedanken als lid van de vereniging. Waren zij het niet mee eens met de op handen zijnde fusie?
Is er een verband met de opvallende draai die de ledenvergadering van Sportclub Emma drie weken later maakt? Alhoewel vier van de zes onderhandelaars van Sportclub Emma, inclusief de beoogde nieuwe voorzitter Gort, zich voor een samengaan uitspreken, keurt de ledenvergadering op 21 augustus het samengaan met Hoensbroek alsnog af met 35 tegen 32 stemmen. ‘De Emma moest de Emma blijven’, is de opvatting van de krappe meerderheid.
Sportclub Emma is in het seizoen 1954/55 kampioen geworden in 2e klasse en zal het volgende seizoen dus in de 1e klasse spelen. Er wordt zelfs nog gedacht aan betaald voetbal.
Hoensbroek speelt op dat moment in 3e klasse. Vermoedelijk heeft de euforie van het kampioenschap veel Sportclub leden het idee gegeven dat een fusie niet noodzakelijk was. De overmoed kost hun vereniging het jaar daarop bijna de kop. Het seizoen 1955/56 wordt een van de zwartste uit de geschiedenis van de club. De financiële nood wordt zo groot dat de KNVB met maatregelen dreigt. De vindingrijkheid en inzet van bestuur en leden en een strenge winter vormen de reddingsboei voor de club. Ze gaan een ijsbaan exploiteren en verkopen twee spelers. Bovendien voert de KNVB eind jaren vijftig een nieuw financieringssyteem in, dat de financiële basis van Sportclub Emma versterkte.
Net geen tien jaar later besluiten de beide voetbalverenigingen alsnog te fuseren. Sportclub Emma, nog steeds trotse eersteklasser, trekt te weinig toeschouwers. Sportvereniging Hoensbroek, heeft nu weliswaar ook een aantal jaren ervaring in de eerste klasse, maar is geplaagd door bestuurlijke problemen en ook weer afgezakt naar de derde klasse. Het is echt tijd om de krachten te bundelen. Bij Hoensbroek zijn ze net als in 1955 in grote meerderheid voor een samengaan met hun stadgenoot: 76 voor en 1 tegen. Bij Sportclub Emma ligt het opgeven van de zelfstandigheid gevoeliger: 33 leden stemmen voor, maar er zijn er nog altijd 21 tegen. De naam van de Hoensbroekse fusieclub wordt Emma Hoensbroek Combinatie, kortweg EHC. Het eerste elftal wordt ingedeeld in de eerste klasse F. De wedstrijden van de senioren worden gespeeld op het complex van Hoensbroek aan de Terveurdtweg. De jeugd en het selectie-elftal speelt op de velden van Sportclub Emma aan de Passartweg. De eerste officiële competitiewedstrijd van het eerste elftal wordt gespeeld op zondag 13 september 1964 tegen SVN. De rood-witten van EHC winnen met 2-0.
Dit goede begin wordt dat seizoen doorgetrokken. Het eerste team is lange tijd subtopper en handhaaft zich vrij eenvoudig. Echt feest is er bij het tweede elftal en het selectie-elftal (de beloften), die beide kampioen worden. Het allerbelangrijkste is, volgens algemeen voorzitter H. Geurts en voorzitter van de jeugdafdeling en tevens penningmeester, W. Dingenouts, dat er in een prettige sfeer hard is gewerkt. Dat blijkt ook uit de bouw van een overdekte tribune en de verbouwing van de oude kleedlokalen tot kantine. Aan weerszijden van dit eigen clublokaal komen de nieuwe kleedaccommodaties. Het aantal leden is gestegen naar 422.
Gedurende net geen zestig jaar heeft de Hoensbroekse fusieclub de goede lijn van dat eerste jaar kunnen doortrekken en vasthouden. Het is een groot verlies voor het Limburgse voetbal dat de club vlak voor haar jubileum definitief de handdoek heeft moeten gooien.
Marcel J.M. Put
Gebruikte bronnen
Limburgs Dagblad (LD), 26 maart 1955, 15.
Het Parool 5 april 1955, 7.
LD 17 aug. 1955, 6.
LD 22 aug. 1955, 3.
Gazet van Limburg 22 aug. 1955, 4.
LD 22 juni 1964, 3
LD 14 sept. 1964, 13.
LD 22 feb 1965, 8.
LD 30 juni 1965, 17.
LD 23 juli 1965, 23.
De Limburger, 22 april 2024, 16.
Hallo Marcel, helaas heb ik weinig verstand van voetbal maar dat heeft met m'n jeugd van vroeger te maken. Toch wil ik even reageren op dit verhaal. Niet alleen bij voetbal maar ook bij andere sporen draait het m.i. steeds meer om geld en minder om de sport !
Zo kan ik het nog altijd niet begrijpen dat als je als club nog geen betekenis bent en je dan na veel inspanningen je weet op te werpen en je je naar boven weet te werken, dat er dan opeens een of meerdere spelers weggekocht kunnen worden. Wat dan in feite overblijft is dan weer een club zonder betekenis.
Een trainer moet dan maar weer zien om er met de rest…