Neue Zürcher Zeitung, 28 maart 2015. Foto: Georg Hochmuth / Epa
Heeft u ook gekeken naar het kamerdebat over de onrust in Amsterdam rond de voetbalwedstrijd van Ajax tegen Maccabi? Misschien zag u dan ook wel wat ik zag. Even, heel even zag ik een betrapte en daardoor enigszins bedeesde Geert Wilders. Verantwoordelijk voor dit zeldzame moment was kamerlid Christine Teunissen van de Partij voor de Dieren.
Nadat Wilders zijn gal gespuugd had, hield Teunissen de PVV-leider voor dat hij het antisemitisme gebruikte om de islamofobie in ons land aan te wakkeren. Als hij oprecht met de joodse zaak begaan was, hoe verklaarde hij dan zijn nauwe banden met de Oostenrijkse FPÖ?
Net als de PVV in Nederland is de FPÖ zo groot geworden dat regeringsdeelname een serieuze optie is geworden. Wilders heeft goede contacten met deze populistische anti-migratie partij. Al in 2015 sprak hij samen met de toenmalige partijleider Hans-Christian Strache over de bedreiging die de islam volgens beiden voor Europa is. Toen vertegenwoordigden beide partijen nog vooral ‘tegenstemmers’ en echte islamofoben. Anno 2024 lijken hun ideeën breder te worden gedeeld. In Nederland is de PVV de grootste partij van het land en zit in de regering. De FPÖ, nu geleidt door Herbert Kickl, haalde bij de verkiezingen dit jaar net niet de meeste stemmen.
Net als Wilders’ PVV is de FPÖ een anti-immigratie en vooral anti-islam-partij. Zij zijn voor een immigratiestop en zouden het liefst alle moslims uit Oostenrijk verwijderen. Maar daar blijft het niet bij. Eigenlijk willen zij ‘van alle vreemde smetten vrij zijn’, dat wil zeggen ook van leden van de lhbtqi+ gemeenschap, Roma’s, Sinti en joden. Oostenrijk is immers een oer-katholiek land en alhoewel de paus jaren geleden al het verhaal van de joden als Christus-moordenaars in de ban heeft gedaan, is zijn boodschap bij extreemrechts nog niet overal doorgedrongen of geaccepteerd.
Vlak voor de verkiezingen lieten leiders en kandidaat parlementsleden van de FPÖ hun ware gezicht zien. Tijdens de begrafenis van een prominent partijlid werden (door hen) SS-liederen gezongen. Niemand liep weg, niemand protesteerde. Voor wie minder bekend is met de geschiedenis van Hitler-Duitsland (dat geldt onder andere voor vele van onze politici, zoals bleek uit de door hen in het debat gebezigde termen aangaande de jodenvervolging in de jaren dertig van de vorige eeuw): de Duitse SS was oorspronkelijk opgericht als persoonlijke lijfwacht van Adolf Hitler. Zij groeide uit tot de machtigste organisatie binnen het Derde Rijk en was onder andere verantwoordelijk voor de binnenlandse veiligheid en de concentratiekampen. Zij bewaakte de raszuiverheid en was sterk antisemitisch. Uit haar gelederen werden de mannen van de zogenaamde Sonderkomando’s geselecteerd. Zij vermoorden in Oost-Europa, waar voor het Arische volk Lebensraum geschapen moest worden en de ‘vijanden van de raszuiverheid’ leefden, de slavische bevolking en de joden op brute wijze. Buitenlanders die voor de nazi’s vochten, konden geen lid van de Wehrmacht worden, het reguliere Duitse leger. Zij werden daarom bij de Germaanse SS ingedeeld, maar waren in feite gewone frontsoldaten.
Met deze FPÖ vormt Wilders’ PVV inmiddels een coalitie in het Europees Parlement, de door de Hongaarse premier opgerichte Patriots for Europe. Christine Teunissen sprak Wilders dus terecht aan op zijn alliantie met deze antisemitische partij. Wilders realiseerde zich dat. Zijn lichaamstaal verried hem. Hij draaide enigszins weg van het spreekgestoelte en mompelde nauwelijks verstaanbaar iets van: ‘Zo is de FPÖ nu niet meer’, om vervolgens weer vol op de ‘we moeten het benoemen’-trom te slaan en de islam de maat te nemen. Het gebeurde allemaal zo snel dat zelfs Christine Teunissen niet in de gaten leek te hebben dat ze de Leider heel even in de hoek had en op hem had kunnen inbeuken, zoals hij dat zo vaak bij anderen doet. Daarvoor is ze misschien toch te veel mens en verbinder. Ook haar collega-oppositieleden hebben het waarschijnlijk niet gezien, want het moment ging voorbij en niemand kwam nog terug op de aangetoonde hypocrisie van Wilders.
Ik denk niet dat Wilders Nederland van de joden wil zuiveren. Zijn alliantie met de joodse gemeenschap beperkt zich echter wel tot dat deel dat anti-islamitisch is. Daar is hij onder gelijkgestemden. Hij is dus niet zo zeer een bestrijder van anti-semitisme, maar is voortdurend op zoek naar bondgenoten in zijn kruistocht tegen de islam. Door de gebeurtenissen in Amsterdam heeft hij nu een nieuwe stok gevonden om de islam en de islamieten in Nederland over de rug van onze joodse bevolking en de duizenden slachtoffers van het Israëlisch-Palestijnse conflict in diskrediet te brengen.
In de BBB en de VVD, die graag in zijn electorale slipstream willen blijven en bij wie het historisch besef vrijwel nul lijkt te zijn, heeft hij nu ook in Nederland bondgenoten gevonden. Zij zien niet, of willen niet zien, dat hij doet wat hij de islamieten verwijt: ons prachtige land van binnenuit kapot maken door mensen tegen elkaar op te zetten, te polariseren. Dat hij daarin steeds meer slaagt bewijst de uitspraak van Caroline van der Plas dat de tijd van theedrinken voorbij is en de houding van Dilan Yesilguz die, nota bene zelf van niet-westerse komaf, meegaat in het woordenspel over mislukte integratie.
En premier Dick Schoof? Ik vrees dat hij het slachtoffer is geworden van zijn door Wilders gestreelde ego. Ongewild is hij de leider geworden van de Vijfde Kolonne die zich binnen Nederland heeft gevormd en nu de weg bereidt naar een complete overname. Ik vrees dat als we niet veel meer in opstand komen (zoals Ramsi Nasr ook betoogt), meer en luider gezamenlijk ons ongenoegen over deze regering en haar woorden en daden uiten, we op een morgen wakker worden en ons afvragen wat we met ons prachtige land hebben laten gebeuren.
Tegen iedereen, maar met name tegen mijn joodse medeburger, die nog enig geloof heeft in de oprechtheid van Wilders en Co zeg ik: Als de vos de passie preekt, boer let op je kippen.
Marcel J.M. Put
Comments